Hieronder een stukje relatief mooie twaalftoonsmuziek,
http://www.youtube.com/watch?v=ge7WWxxPlu8
huiswerk voor 16-04-12 (hé dat is een som: 16 - 4 = 12)
maandag 16 april 2012
maandag 9 april 2012
Reflectie Open Avond en afgelopen half jaar
Het afgelopen jaar heb ik met heel veel plezier muziek gevolgd, niet alleen tijdens het spelen, maar ook met het luisteren naar hoe bij de anderen een lied werd opgebouwd.
De nummers waarin ik een prominente rol speel (dus niet Let it be, One Republic) vind ik erg leuk om te doen. Wel had ik graag ook gehad dat er (zij het mét of zonder mij) een wat ruiger nummer werd gespeeld. Het spelen in kleinere groepen is vooral ontstaan uit noodzakelijkheid omdat spelen met een groep van 16 erg moeilijk is (Kyteman kan ook een orkest van 70 man organiseren, maar dat is een geval apart). Door deze kleinere groepen kon Mevrouw Staals ook betere feedback geven (die vaak uitmondde in complimenten waar de groep niet mee om kon gaan).
Ik heb het afgelopen jaar vooral geleerd hoe makkelijk muziek maken eigenlijk is. Als je een ritmesectie hebt die staat als een huis (wat bij ons regelmatig het geval was) krijgt de rest (en vooral de zang, mijzelf inbegrepen) daardoor vaak nét het beetje zelfvertrouwen dat ze nodig hebben om een goed nummer neer te zetten. In een concreter opzicht heb ik ook geleerd om mondharmonica te spelen. De belangrijkste ontdekking van het afgelopen half jaar was voor mij echter dat ik kan zingen. Ik zong altijd al met veel plezier mee met nummers op mij IPod, maar ik heb nooit geweten dat dat ook zuiver was.
Ik heb inmiddels al een behoorlijk indrukwekkend instrumentarium opgebouwd (zang, saxofoon, keyboard, mondharmonica, metallofoon, kazoo), maar toch zou ik graag nog leren om gitaar te spelen. Ook kan ik geen twee dingen tegelijk. Ik heb vaak geprobeerd te zingen terwijl ik op mijn keyboard speel, maar het is me nooit gelukt, dit vind ik erg jammer.
Op de Open avond zelf was ik behoorlijk zenuwachtig, vooral voor de stukken waarin ik moest zingen. Ik had mezelf nog nooit horen zingen en moest dus vertrouwen op de reacties die ik in de lessen van anderen kreeg. Deze spanning ging wel weer over en ik heb in de vijf nummers waarin ik meespeelde allemaal bijgedragen aan een goed optreden. Het werd nog wel even spannend toen ik vlak voor het optreden van Valerie mijn bladmuziek kwijt raakte, maar uiteindelijk bleek ik die uit mijn hoofd goed mee te kunnen spelen.
Ik kijk erg uit naar de komende optredens en hoop dat ze net zo goed gaan als de Open Avond.
De nummers waarin ik een prominente rol speel (dus niet Let it be, One Republic) vind ik erg leuk om te doen. Wel had ik graag ook gehad dat er (zij het mét of zonder mij) een wat ruiger nummer werd gespeeld. Het spelen in kleinere groepen is vooral ontstaan uit noodzakelijkheid omdat spelen met een groep van 16 erg moeilijk is (Kyteman kan ook een orkest van 70 man organiseren, maar dat is een geval apart). Door deze kleinere groepen kon Mevrouw Staals ook betere feedback geven (die vaak uitmondde in complimenten waar de groep niet mee om kon gaan).
Ik heb het afgelopen jaar vooral geleerd hoe makkelijk muziek maken eigenlijk is. Als je een ritmesectie hebt die staat als een huis (wat bij ons regelmatig het geval was) krijgt de rest (en vooral de zang, mijzelf inbegrepen) daardoor vaak nét het beetje zelfvertrouwen dat ze nodig hebben om een goed nummer neer te zetten. In een concreter opzicht heb ik ook geleerd om mondharmonica te spelen. De belangrijkste ontdekking van het afgelopen half jaar was voor mij echter dat ik kan zingen. Ik zong altijd al met veel plezier mee met nummers op mij IPod, maar ik heb nooit geweten dat dat ook zuiver was.
Ik heb inmiddels al een behoorlijk indrukwekkend instrumentarium opgebouwd (zang, saxofoon, keyboard, mondharmonica, metallofoon, kazoo), maar toch zou ik graag nog leren om gitaar te spelen. Ook kan ik geen twee dingen tegelijk. Ik heb vaak geprobeerd te zingen terwijl ik op mijn keyboard speel, maar het is me nooit gelukt, dit vind ik erg jammer.
Op de Open avond zelf was ik behoorlijk zenuwachtig, vooral voor de stukken waarin ik moest zingen. Ik had mezelf nog nooit horen zingen en moest dus vertrouwen op de reacties die ik in de lessen van anderen kreeg. Deze spanning ging wel weer over en ik heb in de vijf nummers waarin ik meespeelde allemaal bijgedragen aan een goed optreden. Het werd nog wel even spannend toen ik vlak voor het optreden van Valerie mijn bladmuziek kwijt raakte, maar uiteindelijk bleek ik die uit mijn hoofd goed mee te kunnen spelen.
Ik kijk erg uit naar de komende optredens en hoop dat ze net zo goed gaan als de Open Avond.
Abonneren op:
Posts (Atom)