Zie hier mijn One Minute. Ik heb eerst allemaal plaatjes gezocht, met
als filter dat ik portretten wilde van de grote kunstenaars of
stromingen uit het begin van twintigste eeuw, afgewisseld met werken die
ik toevallig tegenkwam tijdens het zoeken en die ik erg mooi vond om te
gebruiken. Deze portretten heb ik daarna geordend op sfeer zodat de
sfeer van het nummer overeenkwam met die in de schilderijen.
Om de one-minute in te luiden heb ik gekozen voor de schreeuwende vrouw. Daarna heb ik de statige portretten aan het begin geplaatst, de Promenade. Ook de vrolijke fauvistische werken heb ik hier geplaatst omdat die in The Gnome niet zouden passen. Op de stilte tussen de twee delen in het stuk het ik het serene en grotendeels witte portret door Florine Strettheimer geplaatst. De lichtvoetige vibrafoonpassage heb ik geprobeerd ook eenvormig te houden met de twee simplistische pictogrammen van Gerd Arntz. Wanneer hetzelfde motief iets later nogmaals terugkomt, maar dan duisterder heb ik gekozen voor het pictogram waarbij de negatieve ruimte binnen het zwart het beeld vormt. De angstaanjagende blik in het werk van Picasso dat ik als laatste heb gekozen vond ik mooi passen bij het onheilspellende akkoord dat de blazers daar vormen.
Ook heb ik geprobeerd de climaxen in de muziek te versterken met "angstaanjagende" kunstwerken zoals het werk van Dubuffet op 0.25 en het werk Face of War van Dali op 0.52.
Ook al hoort Mussorgsky officieel niet binnen de eerste helft van de twintigste eeuw, vond ik het daarbinnen wel passen, omdat er sterk vanuit een gevoel wordt gemusiceerd. Ook vond ik Pictures at an exhibition een toepasselijk en mooi nummer om kunstwerken op te vertonen. Ik heb gekozen voor de overgang tussen de Promenade en The Gnome zodat er duidelijk verschillende emoties in de muziek zouden zitten. Aan de ene kant de statige blazers aan het begin, en aan de andere kant de gehaaste strijkers van het tweede deel.
